W październiku mam zamiar wrócić do regularnego postowania mojej - zawieszonej na letni okres - listy. Pierwsza połowa roku okazała się być jedną z najcięższych w moim dotychczasowym życiu. Potrzebny był mi odpoczynek, który zapowiadało nadchodzące lato. A lato jak to lato, daje wiele różnych możliwości miłego spędzenia czasu. Szkoda było go marnować na podliczanie jakichś nowych notowań. Jednak nie rozstałem się z muzyką. Nie opuściłem jej, ani ona mnie. Nadal żyjemy w symbiozie. Większość lata już za nami. W ciągu minionych dwóch miesięcy miałem przyjemność poznać kilkaset nowych utworów, a także kilkudziesięciu nieznanych mi dotąd wykonawców. Do końca lata jeszcze cztery tygodnie, więc jeszcze co nieco nowego się pojawi, ale już najwyższy czas na prezentację tego co najlepsze z tego lata. Będą tu tylko utwory, które pierwszy raz usłyszałem nie wcześniej niż 21 czerwca i te, które usłyszę do 23 września. Będą pewnie takie, które dobrze znacie, jak i takie, które mogą być wam nieznane, a być może godne są poznania. Utwory zaprezentuję w porządku chronologicznym, w jakim je poznawałem. Po tej prezentacji ułożę podsumowującą listę, a potem wrócę do regularnego prezentowania cotygodniowej listy. Takie są plany i mam nadzieję, że nic nie pokrzyżuje mi ich realizacji.
Na początek spokojnie - nastrojowa ballada norweskiego pieśniarza Thomasa Dybdahla. Utwór z najnowszej, zapowiadanej na koniec lata, szóstej płyty artysty pt. "What's Left Is Forever".
Secret Colours to młody zespół z Chicago, a skoro z Chicago, to ma w składzie gitarzystę o nazwisku Novak. Muzykę, jaką uprawiają, sami określają mieszanką psychodelii lat 60-tych i brit-popu lat 90-tych. Patrząc na teledysk można dojść do wniosku, że wokalista chce się upodobnić do Jima Morissona. W maju wydali drugą płytę pt."Peach", z niej pochodzi utwór Blackhole, który ma szansę na wysoką pozycję na mojej liście przebojów tegorocznego lata.
Bloc Party w swoim stylu. Można narzekać, że to nic nowego, ale jak się ma swój niepowtarzalny styl, to nie widzę powodu, by z tego nie korzystać. Utwór z EP-ki pt. "The Nextwave Session" wydanej 13 sierpnia.
Tegorocznego Oscara w kategorii film krótkometrażowy otrzymał film pt. "Curfew", który od jakiegoś czasu można obejrzeć na Canal+. Film bardzo fajny, wystarczająco długi by wymownie przedstawić przekazywaną treść, a jednocześnie na tyle krótki, by nie znudzić widza. W dodatku ma niezłą oprawę muzyczną. Kto widział, ten na pewno zwrócił uwagę na scenę na kręgielni, w której wykorzystano ten utwór. Zresztą utwór dobry na lato, bo taneczny i łatwo wpadający w ucho. Goodnight Radio jest jednoosobowym projektem Shawna Christensena, który jest reżyserem, scenarzystą i jednocześnie odtwórcą głównej roli we wspomnianym filmie.
Australijski kwintet Snakadaktal, chociaż dopiero co zadebiutował dużą płytą, nie pierwszy raz pojawia się u mnie. Grają coś z pogranicza indie i dream popu. Swoją pierwszą EP-ką wydaną w 2011 podbili australijskie radio Triple J. Dzięki temu podpisali kontrakt z wytwórnią I OH YOU Records. Efektem tej współpracy jest wydany 4 sierpnia debiutancki album "Sleep In The Water", a pierwszym oficjalnym singlem z tego wydawnictwa jest "Hung On Tight".
Lato 2013 - czyli moje osobiste niekrótkie muzyczne podsumowanie lata
