ALICE IN CHAINS - CHECK MY BRAIN

Debiut i to od razu na pierwszym! Dlaczego nie? Nie ma w tym Momocie ważniejszej płyty w moim odtwarzaczu. Już pierwszy singiel , który też dobrze sobie u mnie radzi dawał do myślenia. Teraz mamy pewność Alice powróciła. Na płycie znajdziemy dokładnie to do czego przyzwyczaił nas zespół przez pierwsze lata swojej burzliwej działalności. Natomiast jeżeli chodzi o brzmienie gitar i budowę utworów śpiew na dwa głosy, chwytliwe refreny i wciągające przejścia zarówno wokalne jak i gitarowe to jest to niewątpliwie płyta, którą bez wahania można postawić przy sowich genialnych poprzedniczkach ostatniej studyjnej „Alice In Chains” oraz „Dirt” i wcale nie wypada na ich tle blado, a czasami co nawet zaskakuje nawet lepiej. Może to nieodpowiednie słowo „lepiej” raczej bardziej dojrzale. Nie może to też dziwić jeżeli na płycie znajdują się takie utwory jak „Your Decision”, które odtykają bardzo trudnych i nieprzyjemnych stron życia muzyków i ich środowiska. Płytę zamyka wspaniała ballada dedykowana osobie Layne'a Staleya „Black Gives Way To Blue” gdzie Jerry Cantrell zaprosiła do wykonania samego Elton Johna, a zgodził się i zagrał na fortepianie w tym utworze. Jak na razie bez wątpienia moja płyta roku.

KULT – MARYSIA

Wraca też Kult i to w bardzo dobrej formie. Tym razem z kolejnym hołdem dla Stanisława Barei. Kiedyś to w piosence Kazika na żywo, Jerzy skonstruował sztuczną kobietę, teraz Kazik przypomina z Kultem o Marysi, która po cukier chodziła, a do tego była chłopcem. Śmiesznie i fajnie, a zarazem kultowo!

Już nie mogę się doczekać na pierwsze przesłuchanie tej płytki, której nie odważyłem się ściągnąć z Internetu. Popieram Kazika i uważam, że jeżeli już nie chce się kupować to przynajmniej nie powinno się ściągać przed premierą. Skoro artysta taką datę wyznaczył to należy to uszanować.

LADYHAWKE – MAGIC

Ladyhawhe ciągle promuje swoją debiutancką płytę. I bardzo dobrze mi się to podoba, tym bardziej, że teraz na singiel wybrany został absolutny killer. Ten utwór po prostu eksploduje i uderza w słuchacza energią. Bardzo się cieszę, że teraz też ten utwór dotrze do szerszej publiczności bo wiadomo, że nie każdy miał okazję zapoznać się z całą płytą. Skoro Empire of the Sun robi taką karierę to może teraz ich koleżance też się uda. Jest w tej muzyce jakiś taki nieprawdopodobny klimat, a teksty i głos Ladyhawke sprawiają, że nie można się uwolnić od tych refrenów. I ciągle chce się śpiewać.

“One journey for you but it's worth it
One life here with me and it's magic”

HEY - KTO TAM? KTO JEST W ŚRODKU?

A tu nie wiem prawie nic. Piosenką słyszałem parę razy i jest bardzo fajna, a nawet taka trochę wpisująca się w elektroniczny klimat końca tej dekady. Chociaż nie za bardzo lubię płytę Music, Music to jednak liczę na to, że tym razem będzie o wiele bardziej udany krążek. Bo wtedy te eksperymenty trochę namieszały. Wiem, że Anna Gacek mówiła, że już słyszała i że będziemy zaskoczeni tą płytą, ale tak pozytywnie. I jaj jej wierzę bo czasem przesadza, ale raczej wie co dzieje się we współczesnej muzyce. Ja natomiast już nie mogę się doczekać bo w końcu Hey to zdecydowanie mój ulubiony polski zespół. Tak było jest i mam nadzieje, ze dalej będzie.