Cytat:"Too Many Friends". Nowy singiel Placebo. I co?

Tak, to ja swego czasu stawiałem temu zespołowi pomniki na antenie. I żeby nie było wątpliwości - pamiętam o tym. Noce ze środy na czwartek, z soboty na niedzielę, "Pure Mornings' Fan Club", podróż za tą ekipą po całej Europie, ważne i ważniejsze wywiady, przyjaciele poznani dzięki Nim. To był świetny czas.

Od 2005 roku systematycznie stygnie mi puls w związku z Placebo. Jestem jednym z ostatnich odbiorców muzyki, jakich znam, którzy mierzą wartość danego zespołu w oparciu o częstotliwość akcentów trupio - samobójczych pojawiających się w tegoż zespołu twórczości. Piszę o tym, bo ostatnio przeczytałem komentarze sugerujące taki właśnie "pomiar". Nie. Chodzi o coś innego, Drodzy Oponenci.

Chodzi o "mrówę". O coś, co można wyszarpać z muzyki danego wykonawcy tylko dla siebie. O nerw, który każe nam merdać ogonem jak śmigłem na dźwięki nowych singli i płyt. Z "Meds" zostały przy mnie ledwie trzy piosenki. Z "Battle For The Sun" jedna. Z reedycji ostatniej wspomnianej żadna. Ile zostanie z "Loud Like Love"?

Przeszło mi na Ich punkcie. Bo znacznie częściej w miejsce piosenek "jakichś" pojawiały się utwory "żadne". Podejrzewam, że niektórych z nich Brian Molko nie desygnowałby nawet na czwartą stronę singla promującego którąś z pierwszych czterech płyt grupy. A owe cztery pierwsze płyty nie ukazały się nie wiadomo jak dawno. Placebo jest od kilku lat w mainstreamie. I luz. Niech będzie oraz na zdrowie. Problem w tym, że w przypadku tego zespołu jest to bardziej "main" niż "stream". Są tacy, jak Ich nowy singiel. Bezpieczni. Ich muzyka jest również bezpieczna, a Oni sami zabezpieczeni. O to chodziło od początku? Cholera wie, być może o to.

"Too Many Friends". Pal sześć ten nieszczęsny tekst z pierwszej linijki. Piosenka gra, ma ładniusi, łatwiusio wpadający w uszko refrenik. Nikomu nie zrobi krzywdusi. I, paradoksalnie, jakoś da się jej słuchać.

To co? Zamówić taksóweczkę pod bloczek? Która klateczka? Domofinik jest?