trop

Oj, jak ja lubię ten album, te czasy, ten beztroski britpop. Z pełną odpowiedzialnością nazywam tym razem rzecz po imieniu bo płyt z tego gatunku już nie będzie. A jak dla mnie to tak tu brzmią, choć w sumie wymieniają ich rzadko w tym kontekście. Może dlatego że powstali długo przed tym gdy ktoś zechciał zaszufladkować nową brytyjską falę ożywczego gitarowego grania? Nie tylko dlatego nie szukajcie proszę wśród oczywistych rzeczy bo nawet wybór z bogatej ich dyskografii nie jest wcale tak oczywisty.
Na pewno ich przynależność do sceny Madchesteru powinna zaprowadzić Was na właściwe tory.
A czy pamiętacie bohaterem jakiej pozycji w historii światowej literatury był przebiegły Napoleon?

trop

Na początku słowo klucz - Post-punk revival i więcej się na temat gatunków nie wymądrzam

Oto moje najważniejsze wspomnienia związane z tą radosną i bardzo inteligentną formacją:

Pierwszy raz zetknąłem się z recenzją ich debiutu na stronie poświęconej kulturze w jednym z naszych ogólnopolskich dzienników - takie wyróżnienie spotkało wtedy tę nadzieję brytyjskiej alternatywnej sceny muzycznej. Mimo że szara okładka nie powalała swoim pięknem to od razu coś zaiskrzyło między nami. A obecność na płycie coveru najwybitniejszej angielskiej wokalistki przełomu lat 70. i 80. (coś często feruję tego typu wyroki ) niewątpliwie zapewnił grupie jeszcze większy rozgłos.

A teraz przechodzimy do drugiej płyty zespołu, która jest przedmiotem zagadki. W oczy rzuca się od razu wielki znak & na okładce a w uszy to, że jest dojrzalsza od swojej poprzedniczki. Utwory są nieco dłuższe ale na szczęście nie pozbawione zawadiackości debiutu. Niestety niezbyt fortunnie dobrane single i brak zadowalającej promocji sprawił, iż grupa zerwała kontrakt z cyferkową wytwórnią.

Dopiero po wydaniu trzeciego albumu szukanym podmiotem zainteresował się Program III Polskiego Radia, zapraszając nawet na koncert w studiu Agnieszki Osieckiej. Wielka szkoda, że nie ciut wcześniej gdy byli w wybornej formie.

Podsumowując - zdecydowanie zbyt niedoceniony band, który dobrze rockował i chociażby z tego względu powinien pozostać w naszej pamięci.

saferłel napisał(a):kompletnie nie rozumiem sensu podpowiedzi do niej

saferłel napisał(a):tym razem nie mogę powiedzieć, by ta muzyka mi się podobała jakoś szczególnie

Rincewind napisał(a):Tym razem zagadka dużo łatwiejsza. Może dlatego, że podpowiedzi jest bardzo dużo i połączone w całość nie pozostawiają żadnych wątpliwości.

trop

Tym razem powinno być łatwo.

Było ich trzech. Mimo iż tylko jeden z nich stał się głosem pokolenia to nie sposób zapomnieć o pozostałych twórcach tej legendarnej produkcji. Nie byłoby aż takiego wrażenia bez partii gitar a kunszt klawiszowca zdecydował że płyta do dziś brzmi intrygująco, niebanalnie i atrakcyjnie.
W powszechnej opinii album funkcjonuje pod przypisanym mu kolorem, a jak powiem że chodzi o pierwszą "kolorową" płytę tego zespołu to już wszystko będzie jasne